Beste Jonas,
Er is iets geks gebeurd.
Ik heb een paar dagen geleden een lange brief geschreven waarin ik je vertelde over sens, over sekse, over dieren, over muziek, over kleding, over het weer, over revolutie. Ik legde je ook uit welke nieuwe technologieën onmisbaar zijn geweest in de laatste decennia.
Maar ik ben de brief kwijt.
En dat is gek, want ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst iets kwijt ben geraakt. Alles is er altijd. Sterker nog, al zou ik het willen, niets wordt vergeten. Je zou het idee krijgen dat ik de brief niet had mogen schrijven: alsof ik ben tegengehouden om bepaalde informatie met je te delen, waar je nog niet klaar voor bent. Maar deze gedachte is bespottelijk.
Er zit niets anders op dan een nieuwe brief te schrijven.
Deze keer zal ik maar niet in detail beschrijven welke nieuwe inzichten in celtechnologie ons hebben kunnen helpen bij de energietransitie en het klimaatprobleem.
In plaats daarvan zal ik je een kijkje geven in mijn leven nu, in de minder gevoelige zaken.
Ik zit buiten, het is bijna middernacht en het regent. Het is lekker rustig buiten, en het ruikt naar natte, warme grond. En misschien vind je het wel grappig om te horen dat ik een jurk aan heb. Dat is tegenwoordig niets geks. Vroeger gingen vrouwen broeken dragen, nu dragen mannen jurken. Het zit heerlijk, en het is ideaal met het warme weer. Als het iets kouder is draag ik er een dunne broek onder, maar vandaag niet.
Het zijn waarschijnlijk de Aziatische, Arabische of Afrikaanse invloeden, waardoor jurken ook voor mannen gebruikelijk zijn geworden. En het weer, dat zal ook meegespeeld hebben. Vrijwel iedereen draagt jurken in de zomer, er zijn veel soorten. Mijn jurk is gebroken wit, met blauwe en groene strepen, gemaakt van bamboe.
Ik drink een kop thee, met munt en paardenbloemen die ik zojuist bij mijn wandeling heb geplukt. Er groeien veel kruiden en bloemen op straat. Er komt geen vervuilend verkeer meer langs, en er wordt uiteraard niet bespoten, dus je kan ze gewoon plukken voor de thee. Mijn favoriete plukplek is vlakbij, bij de stadsbeek, daar staan heel veel kruiden, maar er zijn ook druiven, appels, allerlei soorten bessen en straks ook weer noten. In de jaren 30 zijn er heel veel fruitbomen geplant, daar profiteren we nu van. Ooit liep er nog een drukke weg op die plek, maar het verkeer is nu ondergronds gegaan zodat ze hier een grote geul hebben kunnen graven als buffer voor de heftige regenval.
Afijn, ik zal eens een aantal dingen bespreken:
MUZIEK
Er is echt goede muziek gemaakt. Net als bij de kleding merk je hier ook de zuidelijke invloeden.
Mainstream muziek nu is wel even wat anders dan die harde, lompe, individualistische muziek van jouw tijd. Poeh, ik klink oud als ik dat zo zeg, maar je begrijpt wat ik bedoel.
Je moet je realiseren dat de noordwestelijke cultuur een flinke deuk heeft opgelopen. Want toen de economie stilviel, werd duidelijk dat er weinig cultuur was, behalve dan de consumptiecultuur. We wisten niet goed hoe we moesten omgaan met tegenslag; dat waren we niet gewend. We wisten alleen hoe we konden feesten; door te springen op voorspelbare beats, luisterend naar eenvoudige klanken, met in de ene hand een plastic wegwerpbeker en in de andere een smartphone om ons geluk vast te leggen.
Hoe anders is dat nu. Voorspelbare vierkwartsmuziek hoor je nog zelden. Ritmisch gebeurt er veel meer, maar het opvallendste verschil: koren. Dat is duidelijk een invloed uit de Afrikaanse muziek. Samen zingen is magisch, het is therapeutisch. De muziek leent zich ook minder om te springen, we zakken nu meer door onze knieën, twee voeten stevig op de grond. Bescheiden. Oh, en we hebben natuurlijk geen plastic of smartphones meer vast.
Misschien heb ik het bij het verkeerde eind, maar in mijn opinie maakt leed kunst mooier, net als dat schaarste voedsel lekkerder maakt. Daarmee bedoel ik dat lekkernijen, van kaas tot kimchi en van christmas puddings tot bier, ooit bedacht zijn om voedsel langer te kunnen bewaren. Decennia van overvloed verarmen een cultuur.
ETEN
Voedsel eten zonder eetstokjes of ander bestek, maar met een soort pannenkoeken, slabladeren, of simpelweg met je handen, is ook iets nieuws. Het past natuurlijk helemaal binnen sens om je voedsel te voelen voordat je het in je mond stopt. En het eten is volledig plantaardig (een aantal uitzonderingen daargelaten). Het kappen van oerwouden om veevoer te verbouwen, dat vervolgens vervoerd moet worden op olie-stokende schepen, was al nooit te verantwoorden. Maar toen de olieprijs steeg, werd pas duidelijk wat een energieverslindende en inefficiënte vorm van voedselproductie het was.
En misdadig was het sowieso. Hier bestaat ook geen discussie over: de bioindustrie wordt door iedereen verworpen, en staat symbool voor de destructieve kant van de mensheid.
De miljarden slachtoffers uit de bio-industrie worden ieder jaar herdacht op 4 oktober en op 5 oktober vieren we animal liberation day. Op 5 oktober 2044 zijn uiteindelijk de fundamentele dierenrechten in de grondwet opgenomen. Daardoor werd slachten moord. Al geruime tijd daarvoor was het verboden om dieren te houden zoals de bio-industrie dat ooit deed.
De grondwetswijziging luidde het begin van een nieuw tijdperk in. Ooit dachten we dat de zon om de Aarde draaide, en ooit dachten we dat het universum om de mens draaide. Beide gedachten zijn onwaar en met het veranderen van de grondwet werd het menscentrale denken eindelijk afgesloten.
REVOLUTIE
Misschien lijkt het je nu nog onmogelijk dat dierenrechten opgenomen worden in de grondwet, maar dat komt omdat de mens in jouw tijd nog de heerser over de planeet lijkt.
Ondertussen kunnen we wel vaststellen dat de voortdurende afwisseling van droogte, overstromingen, hitte, kou, hagel en bosbranden laat zien dat wij niet de touwtjes in handen hebben. Tel daar het fragiele ecosysteem, met extincties en plagen, bij op en je voelt op je klompen aan dat wij afhankelijk zijn van een ecosysteem dat in balans is. Het is dus niet onze taak om over de planeet te heersen, maar juist om de planeet te beschermen. Dat is een eervolle taak.
Dit besef heeft een revolutie in ons denken ontketend.
We dichten onszelf nu een meer bescheiden rol toe. Nederig zou je het ook kunnen noemen. Ik bedoel het gevoel dat je ervaart tijdens zwaar onweer; ontzag.
We kregen door dat we weer moesten gaan luisteren, zoals de mensen 3000 jaar geleden luisterden naar de wind, de bomen, de dieren. Want alleen zo kun je in harmonie leven. En sens is verrassend leuk!
Het ontzag voor de natuur heeft alleen zo’n grote impact kunnen hebben op onze tijdsgeest omdat er een grote leegte achterbleef na de crash die ik al eerder beschreef in mijn vorige brief. De overheersers en de bijbehorende materialistische consumptiecultuur bleken slecht in het beschermen van de planeet, maar faalden ook nog eens in hun eigen belofte: materialistische rijkdom. Een succesvolle economie bleek niet te kunnen bestaan zonder de vernieling van de Aarde, omdat geld en olie te veel verweven waren.
En het moet gezegd worden: de schuldigen waren bijna alleen maar mannen. Of beter: masculien gedrag. Ook daar wil ik je nog wat over vertellen:
SEKSE
Ik weet nog dat ik op jouw leeftijd dacht dat we het wel hadden opgelost, die ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Het ging dan niet altijd goed in de praktijk, maar in theorie waren mannen en vrouwen gelijkwaardig, toch?
Fout. En ik neem het mezelf kwalijk dat ik dit pas zo laat echt begreep. Weet je waarom er zo’n groot tekort is aan docenten en verpleegkundigen in jouw tijd? Ze worden onderbetaald. Sterker nog, ze worden onderbetaald omdat het vrouwelijke beroepen zijn.
Alle spelregels zijn opgesteld door mannen. En alle prestaties worden dan ook beoordeeld langs die meetlat. Masculiniteit wordt beloond, op femininiteit wordt neergekeken. Mannen en vrouwen zijn dan misschien gelijk, mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn dat beslist niet.
Ik schreef het eerder al: vrouwen droegen in jouw tijd broeken, maar mannen mochten geen jurken dragen. Mannen moesten toch vooral stoer en sterk zijn.
Kortom, de vrouwenemancipatie die jij nu ziet heeft alleen maar gezorgd voor gelijke rechten. Dat was een goed begin, maar geen goed einde. Want hoe kun je denken dat een samenleving vrouwvriendelijk is, als feminien gedrag inferieur is? Je kan wel meer vrouwen in het management willen, of meer vrouwen in de techniek, maar dat gaat niet lukken als je tegelijkertijd niet ook mannen stimuleert om in de verpleging te gaan werken, of om les te geven op een basisschool.
Dat vrouwen hiermee benadeelt werden moge duidelijk zijn, maar het waren vooral de mannen die hieronder te lijden hadden. Zij zaten vast in een benauwend keurslijf. Toen dat ideaalbeeld uiteindelijk verdween, leek het alsof veel mannen zich eindelijk konden ontpoppen tot vlinder.
Toegegeven, mijn generatie, en mensen ouder dan ik, worstelen er soms nog mee. Ik merk dat ik me soms afvraag of iemand nou een jongen of een meisje is, voordat ik me realiseer dat dat een onzinnige vraag is.
Een ding is zeker, en dat is het volgende: na eeuwen onderdrukking wordt vrouwelijkheid eindelijk gewaardeerd. En het komt goed uit dat veel masculine functies overbodig of automatiseerbaar bleken. 🙂
Alvast een fijne verjaardag,
Jonas
Hi there, of course this article is in fact good and I have
learned lot of things from it on the topic of blogging. thanks.
If yⲟu’re considering beginning a blog site, you’lⅼ
locate ɑ sea’s well worth of write-ups гegarding how to select your subject,
set your blog writing regularity, and establish your blog writing style, however
thｅre’s a whole lot much less attention.